Barış Bulut, öykü türündeki eserleriniz Sabırsız Çilek Tohumu Mutlu ve Yakup Dede ve Toprak, 2024 yılında Dionysos Kitap etiketiyle okurlarla buluştu. Kıymeti bilinen, adından söz edilen eserler arasında yer alması temennisiyle, öncelikle sizi ve ardından da eserlerinizi daha yakından tanımak isteriz.
Barış Bulut kimdir?
Kitaplarınızda okurları nasıl bir üslup ve içerik beklemektedir? Hangi meseleleri ele aldınız? Ve son olarak, yazım ve yayımlatma süreçlerinizden bahsederek, bu eserlerin sizin için taşıdığı anlam ve önemi paylaşabilir misiniz?
Barış Bulut: Yürüyerek Büyüyen Bir Hayat
Soru, çalıştığım yerden geldiği için mutluyum. Eğer komşularıma sorarsanız, “Emekli Albay” yanıtını alırsınız. Ancak, dünyadaki herkesin hayatı boyunca cevabını aradığı bu soruyu yakın zamanda kendime sordum ve kendi kendime şu yanıtları verdim:
Ben, evin küçük oğlu…
Küçükken ayrıldım evden, küçük adımlarla…
Kendi yolumu yürüdüm. Hep yürüdüm.
Otobüs arkasından el sallayamadım hiç.
Tökezledim, kapaklandım, kazıklandım.
Yere sağlam basmayı zor yoldan öğrendim.
Neler çıktı önüme neler…
Yaşadım, geçtim hepsini.
Arkama sadece ders almak için baktım.
Yürüdüm hep. Yürüdükçe büyüdüm, büyüdükçe yürüdüm.
Ve gittikçe zorlaştı hayat…
İlk atışımda gözümü morartan boyumca tüfeğimle…
Komutanlarımla, askerlerimle,
Toprağa verdiğim kardeşlerimin ruhlarıyla yürüdüm.
Koştuğum oldu arada, bazen yakalamak için, bazen kaçmak…
Gözlerim, görmemesi gereken şeyler gördü.
Kulaklarım, günlerce uyutmayacak sesler duydu.
Burnumun direği kırıldı, değişik kokulardan.
Dinlendim aralarda…
Kar üzerinde yedim yemeğimi, yağmur altında,
Ayak izi olmayan tepelerde…
Aşiret sofrasında oturdum, kirvem oldu aşiretin reisi.
Kaymakamla halay çektim en doğudaki köy kahvesinde.
Okeyde taş çalarken yakaladığım Cumhuriyet Savcısı’nın yüzüne vurdum adaletini…
Çok kaybettim. Çok kazandım.
Muhasebe yapamadım ama, bence kârdayım.
İşte Barış Bulut, böyle biri…
Eserlerinde Ne Anlatıyor?
Barış Bulut’un öyküleri, hayatın içinden süzülen, sert ama bir o kadar da gerçek hikâyeleri anlatıyor. Sıradan insanların sıradışı yaşanmışlıkları, her satırında yüreğe dokunan, düşündüren, hissettiren bir dille aktarılıyor. Onun yazılarında, toprak kokusu, insan hikâyelerinin sıcaklığı, savaşın ve barışın izleri var.
Sabırsız Çilek Tohumu Mutlu ve Yakup Dede ve Toprak, hayata dair derin izler taşıyan, insanın varoluş çabasını, köklerini, aidiyetini sorgulatan eserler. Öykülerinde, bireyin iç dünyasından toplumsal meselelere uzanan bir anlatım hakim. Zaman zaman sert, zaman zaman melankolik ama her daim samimi ve sahici.
Çocuk Kitabı Yazma Serüveni
Aslında çocuk kitabı yazmak gibi bir düşüncem yoktu. Yaklaşık üç yıl boyunca emek verdiğim ve şu an basım aşamasında olan romanımı yazarken, anaokulu yöneten ablam bana küçük bir ödev verdi. “Toprak, doğa ana, güneş ve yağmur” kelimelerinden yola çıkarak, anaokulu çocukları için kısa hikâyeler yazmamı istedi.
Bu kelimelerden birer hikâye kurmak benim için hiç zor olmadı. Çünkü çocukluğumdan beri hatırı sayılır sayıda kitap okudum ve hâlâ okuyorum. Yaklaşık kırk yıl önce, ışıklar içinde uyumasını umduğum bir büyüğüm bana bir kitap hediye ederken şöyle demişti:
“Kafanın içi zifiri karanlık. Okuduğun her kitap, kafanda toplu iğne ucu kadar bir delik açarak içeriye ışık sızmasını sağlayacak. Okudukça bu delikler çoğalacak ve bir gün kafanın içinde karanlık nokta kalmayacak.”
O günden beri okurum. Ve okudukça fark ettim ki insanın içi kelimeyle dolunca, bir noktada taşmaya başlıyor.
Ancak, yaklaşık yüz otuz milyon kitap olduğu tahmin edilen bu dünyada, elli yıl boyunca ayda beş kitap okuyan birinin bile hepi topu üç bin kitap okuyabileceğini düşününce, insan kendine şu soruyu sormadan edemiyor:
“Ne kadar okursan oku, aslında bir şey bilmediğini daha iyi anlayacaksın.”
İşte tam da bu yüzden yazıyorum…
Edebiyatseverlerin ilgisine sunarız…
Kaynak: novelius edebiyat
