Mağusa’da Gülseren Eğitim Kampı diye bildiğimiz kamp 74’e kadar Rumların askeri eğitim kampıydı ve sözde komando eğitimleri de burada veriliyordu.
O kampın üç binasının her birinin duvarlarında sırasıyla CESURSAN-GEL-YAZIYORDU…
O kampta eğitilen Rum askerlerinin bazıları Beşparmaklarda konuşlanmış ve kendilerine “Yenilmezler” dedikleri Rum-Yunan komando taburunun elemanlarıydılar…
“Yenilmezler” sıfatı çok romantik bir sıfattı, herhalde Perslere karşı daracık bir vadiyi günlerce tutup da binlerce Pers askerini öldürmeyi başaran 300 Spartalı ve Leonidas’tan filan esinlenmişlerdi…
Ama bir şeyi unutmuşlardı, Perslerin yenemediği Yunanlılar Türklerle giriştikleri her savaştan yenik çıkmışlardı…
Eski çağlarda efsanevi savaşçılar yetiştirmiş olan Yunan ulusunun yakın çağda en başarılı olduğu savaş türü savunmasız kadınlara ve çocuklara karşı verdikleri savaş türüydü…
Bunu emperyalistlerin aklına uyup da işgal etmeye kalktıkları Anadolu’da, karşı karşıya kaldıkları ve Atatürk’ün, tarihin gördüğü en büyük devlet adamı ve askerin önderliğinde gerçekleştirilen Türk Kurtuluş Savaşı’nda defaeten ispatladılar, savunmasız sivillere karşı vahşette sınır tanımayan katliamlar yaptılar, ama Türk askeri karşısında darmadağın oldular, komutanlarıyla birlikte ayakları kıçlarına vurarak kaçtılar, İzmir’den denize döküldüler…
Hırslarını alamadılar, benzeri vahşeti Kıbrıs’ta da Kıbrıslı Türklere karşı uyguladılar…
1974’de, savaş tarihindeki en büyük uçar birlik harekatlarından biriyle, aynı anda 70 helikopterle Yarbay Cemal Eruç komutasında adaya ayak basan 1. Komando Taburu’na bağlı iki bölük komando, Beşparmaklarda kendilerinden yaklaşık dört kat daha güçlü ve çok daha iyi mevzilenmiş, dağların zirvelerinin her deliğini ağır makineli tüfeklerle donatmış ve ellerine geçirdikleri Türkleri hunharca öldürmekle ün salmış olan “Yenilmezlere” karşı savaş tarihinde netice alınması imkansız denebilecek bir komando harekatı başlattı ve neticede Yenilmezler, iki gün ve gece süren acımasız bir savaştan sonra feci halde yenildiler, Beşparmaklardan aşağıya sürüldüler…
Savaş tarihi pek çok vahşi ve dehşetli savaşa tanık olmuştur, ancak bırakın savaşmayı, adım atması bile çok zor olan dağların zirvelerinde kıran kırana yaşanan böylesi savaşların sayısı çok sınırlıdır…
Neticede, Yenilmezler feci şekilde yenildikten sonra, ayakları kıçlarına vura vura kaçabilenler doğuya Mağusa tarafına ve batıya, Güzelyurt-Lefke tarafına gittiler.
Çok muhtemeldir ki, ikinci harekat başlar başlamaz Atlılar, Muratağa ve Sandallar köylerindeki katliamları da bu canı ciğeri bir kuruş etmeyen, insanlığın yüzkarası alçaklar yaptılar…
Kendilerini gerçekten yenilmez sanarak dev aynasında gören çapulcu tayfası, güçleri kendilerinden kat be kat daha az olan Türk komandoları karşısında darmadağın olunca, intikamlarını çocuklardan, kadınlardan ve yaşlılardan olabilecek en vahşi şekilde aldılar, tıpkı atalarının Anadolu’da yaptığı gibi, giderayak tarihin en vahşi ve alçakça katliamlarından birini yaptılar…
Katliam çukurlarından biri tamamen tesadüf eseri o bölgeden geçen askerlerin dikkati sayesinde bulundu, askerler çukuru elleriyle kazarak vahşeti ortaya çıkardılar, ilk buldukları kucağında evladıyla vurulmuş ve yakılmış bir anneydi…
Bu şerefsiz alçaklar tayfası, ki kendi uluslarının da yüzkarasıydılar, bu katliamdan sonra kuyruklarını kıstırıp kaçtılar…
Arkalarından gelen Türk askerine karşı son bir direniş daha gerçekleştirmeye karar verdiler ve Gülseren bölgesinde, hani şu Cesursan Gel Al diye binalara yazdıkları yerde, toz duman edildiler, sağ kurtulanlar ayakları kıçlarına vura vura Maraş tarafından güneye kaçtılar…
Asker kılığındaki kanlı katillerin eğitildiği Gülseren kampı artık Türk askerinin eline geçmişti…
CESURSAN GEL AL diye diye meydan okudular, kaşındılar…
CESURUM GELDİM ALDIM karşılığını aldılar, ayakları kıçlarına vura vura kaçtılar…
Lefke ile Çamlıköy arasında açtıkları ve bizi topluca katledip, içine gömmeyi planladıkları iki katliam çukuru da boş kaldı!
Lefke işgalleri altındayken şahsen ben ve ailem iki kez makineli tüfek ateşine tutulduk, şans eseri vurulmadık, sayısız kez de kafamıza yağan bombalardan kurtulduk, dibimize çakılan bir bomba da patlamadı, patlasaydı beş metre mesafede hiçbirimiz sağ çıkmazdık…
Yarbay Cemal Eruç ve iki bölüğü Lefke’yi kurtarmaya gelirken BG askerleri aracılığıyla Rumlara bir mesaj göndermişti ve “Eğer tek bir Türkün canını alırsanız, her aldığınız cana karşı yüz tanenizin canını alacağım, bu böyle bilinsin…”
Beşparmaklarda Yenilmezler denen çapulcuların nasıl darmadağın edildiğini bildiklerinden ve bu tehdidin de boşa çıkmayacağından emin olduklarından dolayı olsa gerek, Türk askerinin Lefke’ye doğru ilerlediğini öğrendikleri anda, yanlarına bazı Türkleri de esir olarak aldılar ve palas pandıras kaçtılar…
CESURSAN GEL AL hikayesi de CESURUM GELDİM ALDIM cevabıyla 16 Ağustos 1974’de, Yarbay Cemal Eruç komutasındaki efsanevi 1. Komando Taburu komandolarının bizimle kucaklaşmasıyla bitti…
O gün Lefke’ye giren kahramanların bazıları artık aramızda değil, Beşparmaklarda iki koldan yapılan savaşta bir kola komuta eden ve Lefke’ye ilk girenlerden biri olan Haluk Üstügen artık aramızda değil, Işık Koşaner hala hayatta, ve efsane komutanları Yarbay Cemal Eruç, ki tuğgeneral rütbesiyle emekli oldu, hala hayatta ve aynı enerjiyle dolu olarak şu anda aramızda…
İnsanlık için savaşan ve savaşırken bile asil kanından feragat etmeyen kahramanları tarih yazar…
Kendini dev aynasında görüp de gücü ancak savunmasız kadın, çocuk ve yaşlıları akıl almaz bir vahşetle katleden, haddini bilmeden cesursan gel al diye meydan okuyan, tarifsiz kötülükteki alçakları da tarih yazar…
Netice;
Masum insanlara karşı nerdeyse 20 yıl boyunca sırf Türk oldukları için, çocuk çoluk da demeden, alçaklıkta, vahşette sınır tanımadınız…
Cesursanız gelin alın dediniz…
Cesurdular, geldiler ve aldılar…
50 yıldır da cesurdular ve gelip aldılar diye ağlıyorsunuz…
Yoksa, siz değil miydiniz, cesursanız gelin alın diyen!!!
