08 Ağustos, bugün şanlı Erenköy direnişimizin 59. Yıldönümü.
Dillirga Türk köylerinin kahraman Halkının Rum saldırganlığına karşı 11 yıllık boyunca sergilediği onurlu direnişi , 5-9 Ağustos arasında yapılan yoğun saldırılara karşı gösterdiği soylu mukavemeti, Anavatan Türkiye’nin son anda 64 savaş uçağı ile gerçekleştirdiği “Sınırlı Polis Harekatı”nı ve kahraman şehitlerimizi coşkuyla anıyoruz
Dillirga bölgesindeki Türk köyleri olan Yeşilırmak, Günebakan, Süleymaniye, Selçuklu, Alevkaya, Bozdağ, Mansura, Erenköy, Kurutepe, Şirinköy, Bademeliköy, Ömerli, Madenliköy, Yedidalga, Yörükköy, Aytotoro ve Yağmuralan’da yaşayan Türk Halkı açlığa, sefalete, yokluğa, susuzluğa ve bölgenin zor yaşam şartlarına karşın, 11 yıl boyunca direndi, çoğu köy göç etmek zorunda kaldı.
Göç etmek zorunda kalan köylerin halkı ile, onlara kucak açıp her şeylerini paylaşan sığındıkları köylerin halkı, en sonunda Yeşilırmak ve Erenköy’de toplandılar, mağaralarda, çadırlarda, ağıllarda, camilerde, okullarda aç, sefil, yokluk içinde yıllarca yaşadılar, yok olmanın eşiğine geldiler ama asla teslim olmayı düşünmediler.
Bu direniş gücü, onların Türklük bilincinden, bağımsız ve özgür yaşama azminden, mukavemetçi ruhundan, Rum boyunduruğu altına gitmektense, ölümü göze almalarından, bir gün mutlaka Anavatanın imdadımıza koşacağına dair sarsılmaz inançlarından ve Türkiye’ye sonsuz güvenlerinden kaynaklandı… .
TESLİMİYETÇİLER İBRET ALMALI
Şimdi, KKTC ‘nin güvenli şartlarında, bir eli yağda, bir eli balda, güvenlik içinde yaşamalarına, yüksek gelire ve çok yüksek hayat standartlarına sahip olmalarına karşın, Rum’a yama olmaya can atanlara bakarak şaşırıyorum…
“Federasyon” adı altında, uzun vadede Rum boyunduruğu altına girmekle sonuçlanacak teslimiyetçi bir sözde çözümü savunanları gördükçe, hayretler içinde kalıyorum….
KKTC Devletinin, teslimiyetçilikte başı çeken çift maaşlı öğretmenlerine, memurlarına, sendikaların, bu devlette köşeyi dönen federasyoncu tüccarlarına, Rum sevici iş çevrelerine, işbirlikçi medya mensuplarına, iki toplumlu eğitimlerde beyni yıkanan gençliğimize, bu anlamlı günde seslenmek istiyorum:
– Tuttuğunuz yanlış yoldan dönün! Dillirga bölgesi Mukavemetçi Türk Halkının, yokluklar içinde 11 yıl süren soylu direnişini ve şehitlerimizin, gazilerimizin, üniversite gençliğimizin fedakarlıklarını örnek alın, teslimiyetçi siyasetten vaz geçin!
– Milli mücadeleye katılmak için, ölümü göze, alarak bölgeye gelen 600 üniversite öğrencimizin, anı kitaplarında anlattıkları onurlu direnişi tekrar tekrar okuyun ve tuttuğunuz yanlış yolu bir an önce terk edin!!
– Şanlı direnişimizde şehit düşen Süleyman Uluçamgillerin, İlmiye Şakirlerin, gazi olan Naci Talatların, Hüseyin Celalların, Özker Özgürlerin, Hüseyin Laptalıların, Rüstem Kökenlerin, Oğuz Yorgancıoğullarının, Ali Fikret Atunların, Ergün Vehbilerin ve ismini sayamadığım tüm Mukavemetçilerin soylu direnişlerini örnek alın!
Bu teslimiyetçilere, yoğun Rum saldırılarının olduğu günlerde Erenköy’de bulunan ve elinde silahı ile direnişe katılan Erenköy Gazisi liderimiz, Kurucu Cumhurbaşkanımız Denktaş tarafından günü gününe yazılan aşağıdaki ERENKÖY GÜNLÜĞÜNÜ okumalarını ve istedikleri teslimiyetçi çözümü gözden geçirmelerini salık veriyorum:
DENKTAŞ’IN ERENKÖY GÜNLÜĞÜ
1 Ağustos 1964:
Burası Türklerin kalesi, yegâne nefes borusu. Lefke’ye kadar toprağı fethetmek isteyenlerin yeri. Erenköy’e iner inmez ilk istihbaratı alıyoruz: Rumlar dört bir tarafta yığınak yapmışlardır. 2-3 güne kadar genel bir hücuma geçeceklerdir. … Yeni komutan Rıza Vuruşkan vakit kaybetmeden vazife başı ediyor. Bu bölgede kuvvetler nelerdir? Teşkilât nedir? Nasıl mevzilenmiştir?… Küçük bir köy odasındayız. 2 yataklı bu odada Komutan yatıyor ve aynı zamanda karargâh olarak da kullanıyor.
2 Ağustos 1964:
Sabahleyin erken kalktım. Köylülerle, mücahitlerle konuşuyorum. Konu hep ayni: Türkiye yardımımıza gelecek mi? Sonumuz ne olacak? Daha ne kadar dayanacağız, ne kadar zaman dayanabileceğiz? Mücahitlere bakıyorum. Üniversite gençliği en müşkül şartlar altında çarpışıyor. Hepsi de yorgun. Hepsi de ümitli. Köy Mücahitleri de ayni durumda.
3 Ağustos 1964:
Bugünden itibaren tarih ve gün bahis konusu değil artık. Gün doğuyor; mevzilerden ateş başlıyor. Gün batıyor, ateş azalıyor. Yorgun Mücahitler köy kahvesine doluyor, yerlere oturup kendi aralarında konuşuyorlar, şakalaşıyorlar…. Alevkaya’sına gittim. Gençler aslan. Battaniyeleri yok; 80 kişiye 10 yatak. Kış geliyor. Ne olacak? Bu iş kışa kalmaz inşallah. Köylüler ümitli haber istiyor. En iyimser bir şekilde konuşuyorum. Dayanmamız lazım… Dayanacağız.
4 Ağustos 1964:
Makarios, en son olarak yeniden Birleşmiş Milletler:e kesin teminat vermiş, Erenköy bölgesindeki Türklere saldırmayacaklarını teyit etmiş…Bir ülkenin Cumhurbaşkanı yalan söyleyecek değil ya!… Bölgeye saldırmak hazırlığı içinde oldukları görülüyor. İsveçlilerden aldığımız habere göre Rumlar yığınaklarını tamamlamak üzeredir. Hücum mukadderdir.
5 Ağustos 1964:
Beklenen saldırılar başlıyor…Rumlar, Piyenya ve Pirgo bölgesinden havan topları, sahra topları ve otomatik silahlarla, Mansura ve Bozdağ bölgelerine saldırdılar.
6 Ağustos 1964:
Rumlar her şeyleri ile Ayyorgi istikametinden saldırıya geçtiler. Selçuklu’ya piyade taarruzu başlatıldı… Selçuklu köyü etrafındaki mevzilerden Mücahitlerimiz çekilmek zorunda kaldılar… Mücahitlerimizin boşalttığı mevzilere yerleşen Rumlar, Selçuklu ve Alevkaya köylerini yoğun bir ateş yağmuruna tuttular.
7 Ağustos 1964:
Dillirga bölgesi denizden ve karadan ağır top ateşine tutuldu…. Mansura, Paşiammo, Alevkaya ve Mosfili bölgelerine karşı Rumların topyekün saldırısı sürmektedir. Aytotoro, Piyenya’dan açılan ağır bir ateş yağmuru altındadır. Öğleden sonra saat 3.30’da Mansura’da elimizde bulunan Mali tepesi düştü. Mansura ve Erenköy, denizden 40 mm.lik toplarla bombardıman edildi…. Ada sathında yüzlerce otobüs dolusu Rum “Türk’lerin denize dökülüşünü” seyretmek üzere bölgeye doğru yola çıkmışlardır. MAHİ gazetesi “Küçük Asya yenilgisinln intikamı alınacaktır” diye yazar!…Ve bütün gece ateş devam eder.
Denktaş’ın Erenköy günlüğünü yarın da yayınlamaya devam edeceğim
